PANTOMIMA-TEATR GESTÓW
Jest to rodzaj przedstawienia, w którym aktor (mim) nie używa głosu, tylko odgrywa
przedstawienie używając ruchu, mowy ciała i gestów. Często, ale nie zawsze, ma pomalowaną
twarz na biało. Słowo „pantomima” pochodzi od greckiego przedrostka „panto –„ (powszechny)
i znacznie starszego słowa „mimos” - czyli naśladowanie głosów natury.
przedstawienie używając ruchu, mowy ciała i gestów. Często, ale nie zawsze, ma pomalowaną
twarz na biało. Słowo „pantomima” pochodzi od greckiego przedrostka „panto –„ (powszechny)
i znacznie starszego słowa „mimos” - czyli naśladowanie głosów natury.
Teatr gestu to bardziej wyszukany i trudniejszy rodzaj przedstawienia. Zacznijcie od wyrażania
uczuć takich jak podziw, zdumienie, radość, złość, używając do tego wyłącznie naszych dłoni.
Potem spróbujcie dłońmi opowiedzieć jakąś historię bez słów. Następny etap to „mówienie”
całym ciałem. Po paru ćwiczeniach okaże się, że słowa są po prostu zbędne. Scenki pantomimiczne
można doskonale wykorzystać do różnego rodzaju zgadywanek. Można inscenizować przysłowia,
powiedzenia – a publiczność ma je odgadnąć. Świetna zabawa dla wszystkich.
uczuć takich jak podziw, zdumienie, radość, złość, używając do tego wyłącznie naszych dłoni.
Potem spróbujcie dłońmi opowiedzieć jakąś historię bez słów. Następny etap to „mówienie”
całym ciałem. Po paru ćwiczeniach okaże się, że słowa są po prostu zbędne. Scenki pantomimiczne
można doskonale wykorzystać do różnego rodzaju zgadywanek. Można inscenizować przysłowia,
powiedzenia – a publiczność ma je odgadnąć. Świetna zabawa dla wszystkich.
Zapraszam do zabawy w teatr pantomimy.
Zabawa nr 1 pt. „Bajka”
Bez słów, używając tylko gestów i ewentualnych przedmiotów, należy odegrać pantomimiczną
scenkę, pokazując bajkę lub postać, tak by inni mogli odgadnąć, o jaką bajkę chodzi.
scenkę, pokazując bajkę lub postać, tak by inni mogli odgadnąć, o jaką bajkę chodzi.
Zabawa nr 2 pt. „Bez słów”
Na stoliku leży kilka kartek (czystą stroną do wierzchu) z napisami: kot, żaba, krowa, ogrodnik,
krawiec itp. Uczestnik po wylosowaniu kartki ma wyrazić jej treść za pomocą gestów.
Wygrywa ten, kto najszybciej odgadnie przedstawioną treść.
krawiec itp. Uczestnik po wylosowaniu kartki ma wyrazić jej treść za pomocą gestów.
Wygrywa ten, kto najszybciej odgadnie przedstawioną treść.
Zabawa nr 3-Zagadki pantomimiczne
Każdy przedstawia kolejno – bez słowa i bez posługiwania się rekwizytami, tylko gestem i mimiką
– jakąś czynność albo scenkę z życia, np. mycie zębów, wbijanie gwoździa, rąbanie drewna,
przyszywanie guzika, prowadzenie samochodu, rozpakowywanie prezentu, zawiązywanie krawata,
budowanie domku z kart, dekorowanie tortu. Widzowie powinni odgadnąć, co przedstawiono
i opowiedzieć historyjkę związaną z prezentacją. Czy będzie podobna do tej, która powstała
w wyobraźni aktorów? Wygrywa ten, kto najszybciej odgadnie, jaka czynność jest prezentowana.
– jakąś czynność albo scenkę z życia, np. mycie zębów, wbijanie gwoździa, rąbanie drewna,
przyszywanie guzika, prowadzenie samochodu, rozpakowywanie prezentu, zawiązywanie krawata,
budowanie domku z kart, dekorowanie tortu. Widzowie powinni odgadnąć, co przedstawiono
i opowiedzieć historyjkę związaną z prezentacją. Czy będzie podobna do tej, która powstała
w wyobraźni aktorów? Wygrywa ten, kto najszybciej odgadnie, jaka czynność jest prezentowana.
(źródło: zabawnik; zdjecie-mimello.pl)
Zabawa nr 4
Zabawa słowami- wymyśl jak najwięcej słów z literą słowa „pantomima”
Na zakończenie proponuję obejrzenie spektaklu pantomimy pt. „Brzydkie kaczątko”
SPOTKANIE ZE SZTUKĄ
Zabawy
teatralne to znakomite wprowadzenie Was do świata sztuki. Rozwijają Waszą
wyobraźnię, zwiększają poczucie własnej wartości, doskonalą mowę i płynność ruchów, a także rozładowują nagromadzone emocje. Takie
zabawy dają wiele satysfakcji i radości.
Teatr
cieni
Teatr cieni jest rodzajem teatru
lalkowego. Widzowie obserwują na ekranie cienie rzucane przez rekwizyty, lalki,
dekoracje i aktorów. Teatr cieni powstał w Chinach w III wieku p.n.e.
Największą popularność zdobył w krajach Dalekiego wschodu.
Zabawa w teatrzyk cieni
jest świetną rozrywką dla każdego. Wystarczy źródło światła np. latarka,
lampka i wcześniej przygotowane wycięte elementy lub po prostu własne dłonie, którymi można
wyczarować np. różne zwierzęta:
niedźwiedzia, kozę, królika, wilka, lecącego ptaka, psa i in.
Obejrzyjcie
film pt. „Jak na scenie grają cienie”. Poznacie historię teatru
cieni i
zasady tworzenia takiego teatru (link niżej).
Zabawa
nr 1
Proponuję
przygotowanie spektaklu w domowym
teatrze cieni. Niech to będzie Wasza ulubiona bajka lub wiersz. Wykonajcie
postacie z papieru; przyklejcie je do patyczków. Potrzebny będzie ekran z cienkiej
tkaniny lub kalki technicznej. I oczywiście latarka lub lampka, dzięki którym
powstanie cień. Zaproście do pomocy domowników. Możecie też przedstawić w swoim
teatrze cieni zwierzęta za pomocą dłoni. Powodzenia!
Teatr to magia. W teatrze oprócz aktorów, scenografii, rekwizytów
wyjątkową rolę odgrywa muzyka. Posłuchajcie
piosenki pt. „Magiczne miejsce” .
Jeśli Wam się spodoba, nauczcie się jej i zaśpiewajcie. Link
niżej.
https://www.youtube.com/watch?v=JitEZdvs0aQ
https://www.youtube.com/watch?v=JitEZdvs0aQ
Zabawa nr 2
Zagadki o instrumentach muzycznych
Ma
trzy nogi - nie do biegania. Ma klawisze – nie do pisania.
Ma pedał - nie do gazu. Gdy zagra, poznasz go od razu.
Ma pedał - nie do gazu. Gdy zagra, poznasz go od razu.
Błyszczy
pięknie cała, gustuje w hejnałach.
Na koncertach gra: tra ta ta ta ta.
Na koncertach gra: tra ta ta ta ta.
Ma
trzy nogi, czarne skrzydło, białe zęby w rzędzie.
Gdy pianista przy nim siądzie - piękny koncert będzie.
Gdy pianista przy nim siądzie - piękny koncert będzie.
Okrągły,
brzuchaty, wśród zabawek leży.
Zależy mu na tym, by w niego uderzyć.
Zależy mu na tym, by w niego uderzyć.
Ten
instrument zrobiono z drewna, jestem tego zupełnie pewna.
Wygląda jak łapki drewniane, które tańczą w rękach Hiszpanek.
Wygląda jak łapki drewniane, które tańczą w rękach Hiszpanek.
Zrobione
są z drewna. Cztery struny mają.
Gdy pociągniesz smyczkiem, to pięknie zagrają.
Gdy pociągniesz smyczkiem, to pięknie zagrają.
Długi
patyczek z wierzby pochodzi
jak w niego dmuchać, płacze, zawodzi
jak w niego dmuchać, płacze, zawodzi
(odpowiedzi: fortepian, trąbka, fortepian, bębenek, kastaniety, skrzypce,
fujarka)
Zabawa nr 3
Zapraszam
do wykonania instrumentu. To będzie
grzechotka.
Przygotujcie jakiekolwiek plastikowe lub metalowe opakowania
po kosmetykach lub żywności oraz różnego
rodzaju ziarna: ryż, groch, kaszę. Stwórzcie
grzechotki o odmiennych dźwiękach wsypując inną ilość lub rodzaj ziaren. Teraz
wystarczy utwór muzyczny i wasza wyobraźnia. Śpiewajcie i grajcie używając grzechotek.
Występ pokażcie domownikom. (źródło:stylowi.pl;
polki.pl.; wikipedia )
*****
W KRAINIE KAMISHIBAI
Czy wiecie co to jest „kamishibai?
To
japoński teatr obrazkowy, teatr ilustracji. Jest to tradycyjna japońska sztuka
opowiadania historii za pomocą ilustracji
wykonanych na kartonowych planszach,
wsuwanych do małej, drewnianej, otwartej częściowo skrzynki,
która pełni rolę
sceny/ekranu o nazwie butai.
Co znaczy „kamishibai?
Kami- znaczy „papier”, a shibai - „sztuka”.
Większość kamishibai to bajki, baśnie lub opowiadania składające się z
10–16 pięknie
ilustrowanych kart z tekstem na odwrocie.
Kartonowe plansze z obrazkami opowiadają
historię, a każda plansza przedstawia kolejny
fragment opowieści. Tył karty jest
zarezerwowany
na tekst oraz miniaturkę obrazka.
Osoba czytająca/opowiadająca stoi
z boku lub z tyłu i czyta opowieść, zmieniając
płynnie plansze. Otwarta scena
opiera się na dwóch przednich okiennicach, co
zapewnia stabilność. Jej tył jest pusty
tak, aby można było czytać tekst umieszczony na
tylnej części każdej z plansz.
Teatrzyk można umieścić np. na stoliku, na
wysokości oczu publiczności.
W kamishibai
to zawsze historia, którą czytamy, jest najważniejsza i to
ona tworzy więź
z
publicznością. Często są to
historie o emocjach, wartościach,
sensie
otaczającego nas świata.
( źródło inf.pl.wikipedia.org; zdjęcie:
kamishibai.ed.pl)
Zabawa nr 1
Zapraszam
do wykonania kamishibai- link poniżej.
Zabawa nr 2
Przygotujcie krótką opowieść lub bajkę- podzielcie ją na
fragmenty i wykonajcie
do nich karty z ilustracjami; z tyłu kart napiszcie
fragmenty opowieści. Przygotujcie również
oprawę muzyczną i
zaproszenia do Waszego teatru kamishibai. Występ na pewno się
spodoba. Będą
oklaski! J Powodzenia!!! M.A.
m.akolinska@sp141.edu.pl
MIĘDZYNARODOWY
DZIEŃ TAŃCA
29 kwietnia
Święto Tańca zostało ustanowione w 1982 roku
przez Komitet Tańca Międzynarodowego Instytutu Teatralnego. Datę wybrano dla
uczczenia urodzin wielkiego reformatora sztuki tańca, francuskiego tancerza i
choreografa Jeana-Georges'a Noverre'a (1727-1810)
TANIEC KLASYCZNY
Taniec klasyczny (akademicki) to
specyficzna forma tańca, zwana też baletem. Różnica polega na tym, że termin
balet odnosi się do spektaklu odbywającego się na scenie, natomiast termin
taniec klasyczny odnosi się do techniki, jakiej używają tancerze.
Taniec klasyczny wywodzi się z renesansowych
tańców dworskich udoskonalonych na dworze Ludwika XIV, który wykształcił
pierwszych zawodowych choreografów i pedagogów. Suknie kobiet były na tyle ciężkie i długie, że
uniemożliwiały zbyt skomplikowane ruchy nóg, a o podskokach w ogóle nie było
mowy, z tego powodu partie solowe najczęściej wykonywali mężczyźni. Dopiero La
Camargo 5 maja 1726r. skróciła suknie o kilka centymetrów i jako pierwsza
uniosła się na scenie w powietrze, wzbogaciła tym taniec, ale jednocześnie
wywołała skandal. Po rewolucji francuskiej kostiumista Opery paryskiej Maillot,
wynalazł trykoty, czym przyczynił się do dalszego rozwoju techniki tańca klasycznego,
opartej już wtedy na pięciu pozycjach nóg, ze stopami lekko wykręconymi na zewnątrz. Zasady tańca klasycznego skodyfikował
Carlo Blasis w 1820r., tworząc system
dokładnie opracowanych ruchów ciała, oznaczonych terminologią francuską.
Doprowadzono je do perfekcji w okresie romantyzmu, kiedy tancerki zaczęły
używać usztywnionych baletek zwanych pointami, dzięki którym mogły wspinać się
na czubki palców. Forma teatralna baletu klasycznego, ukształtowana w XIX w.
polega na uszeregowaniu stałych schematów, wykonywanych techniką klasyczną.
Największy wkład w udoskonalenie współczesnej techniki tańca klasycznego wnieśli: Enrico Cecchetti i Agrypina Waganowa.
Największy wkład w udoskonalenie współczesnej techniki tańca klasycznego wnieśli: Enrico Cecchetti i Agrypina Waganowa.
Najbardziej znanymi baletami, w których
wykorzystuje się technikę tańca klasycznego są: „Jezioro łabędzie” P.
Czajkowskiego, „Giselle” A. Adama, „Spartakus” A. Chaczaturiana, „Don Kichot” L. A. Minkusa, „Romeo i Julia” S.
Prokofiewa i „Sylfidy” F. Chopina.
( materiał zaczerpnięto z:www.fit.pl)
„JEZIORO ŁABĘDZIE”- Zapraszam do obejrzenia-link poniżej
https://www.youtube.com/watch?v=3LZMaM0lKto
https://www.youtube.com/watch?v=3LZMaM0lKto
TANIEC TOWARZYSKI
Ta
forma rozrywki wywodzi się z tańców
salonowych i zabaw ludowych; jest uprawiana od początku XX wieku, na początku
był to taniec dla klas uprzywilejowanych, natomiast tańce ludowe pozostawiano
klasom niższym. Dzięki muzyce jazz, która stała się bardzo popularna w latach
20., zaczęły powstawać nowe style taneczne. Poszczególne tańce różnią się
pochodzeniem, charakterem, schematem ruchów, ubiorem i muzyką.
Taniec
towarzyski to także dyscyplina zajmująca się tańcami wykonywanymi kiedyś w
salach balowych, a obecnie na zawodach organizowanych przez Międzynarodowe
Związki Taneczne.
W
tańcach towarzyskich wyróżnia się tańce turniejowe i użytkowe
Do
tańców turniejowych należą: tańce standardowe: walc angielski, tango, walc
wiedeński, foxtrot i quickstep i tańce latynoamerykańskie: cha-cha, samba, rumba paso doble, jive.
Do tańców użytkowych należą m.in.: boogie-woogie,
charleston, mambo, salsa, american smooth,
twist, swing, rock and roll i.in.
Istnieje jeszcze wiele innych rodzajów tańca: taniec jako forma
obrzędowa np. taniec rytualny, wojenny; taniec jako forma spektaklu- musical, kabaret; taniec współczesny, taniec
uliczny i in. (materiał zaczerpnięto z „Wikipedia”)
Każdy rodzaj tańca to
wspaniałe emocje, pasja, hobby, zaangażowanie, ogromna praca, relaks i wysiłek
sportowy. Taniec to bardzo ważna dziedzina naszego życia, podobnie jak muzyka.
Dzięki nim świat jest piękniejszy!
„WALC
WIEDEŃSKI”- Zapraszam do
obejrzenia-link poniżej.
Zatańcz!
Potrzebne jest krzesło lub taboret, dwie wstążki np. z krepiny lub dwie chusteczki
(apaszki), utwory muzyczne i
obowiązkowo uśmiech.
1.Włącz
muzykę, usiądź na krześle lub na taborecie.
2.
Tańcz, nie odrywając pośladków od siedziska; machaj wstążkami i głową w różne strony w rytm muzyki.
3.Śmieszne
miny też są mile widziane, na pewno rozbawią domowników.
4.Gdy
muzyka jest szybsza, zmień pozycję i tańcz wokół krzesła. Rób to z
wdziękiem, i radością!
5.Do
zabawy zaproś domowników. Mogą być
widownią lub uczestnikami. Zabawę możesz
urozmaicić, proponując konkurs pt.
„Mistrz tańca”.
****
Zabawa „Papuga”
To jest taka gra. Zrób dokładnie to, co ja.
(Jedna osoba wykonuje jakiś gest, a pozostałe próbują ten gest naśladować)
Wszystko dobrze powtórzyłeś.
Na oklaski zasłużyłeś !
(oklaski są nagrodą!!!)
Po zabawie spróbujcie narysować papugę według wzoru.
